Loslaten van controle

Tantra nodigt uit tot leven in het nu. Zonder houvast aan verwachtingen. Zonder sturen, zonder weten. 

Shibari gaat hierin nog een stap verder.

Wanneer je armen gebonden zijn en je je niet meer kunt bewegen zoals je gewend bent, word je uitgenodigd om te ademen in het niet-weten.

Het is een reis die begint met weerstand, maar eindigt in overgave.

Daar waar controle wegvalt, ontstaat ruimte. Voor ontspanning. Voor trance. Voor thuiskomen.

Onze handen, onze touwen, onze aanwezigheid —ze vormen een bedding waarin je gedragen wordt, zodat je niet hoeft te vechten met je gedachten. 

Zoals Rumi zegt:

“Try not to resist the changes that come your way.

Instead, let life live through you.”

Wij stemmen ons af op jouw lichaam, jouw grenzen, jouw ritme. Zodat jij alleen hoeft te luisteren naar dat stille fluisteren van binnenuit dat zegt:

Ja. Nu. Hier mag ik zijn.

Een ervaringsverslagje dat we kregen van een sessie: 

Ik kleed me uit.
Kleren, uurwerk, oorringen,bh…op mijn slipje na mag alles uit.
‘Hoe naakter hoe meer je zal ervaren’ gaf hij me mee als advies.​​

Daar sta ik dan, in het midden van de ruimte.
Onze tempelspace voor vanavond.

Zachte verlichting, sfeermuziek, matrasjes verspreid over de grond én een uitgebreid altaar met alle denkbare speeltjes, voor elk wat wils, in alle denkbare kleuren en vormen.
Een wereld die me een jaar geleden nog totaal vreemd was, voelt nu als thuiskomen…

Ik glimlach

Hij staat voor me, met zijn indringende blik.
Groot, sterk, 
strak gezicht
hij weet wat komt

Ik sta onwetend terug te kijken. 
Benieuwd, misschien wat naïef, afwachtend 
maar in een blind vertrouwen en met een enorm verlangen dit te ervaren

Hij grijpt een van de vele rode touwen die hij rondom ons heeft klaargelegd.
Het touw gaat over mijn schouder en de uiteinden vallen elegant op de grond. Een veelbelovend geluid, die de slangen in mijn lijf hun oren doet spitsen.
Behendig knoopt hij mijn armen gekruist op mijn rug en maakt een harnas rond mijn borsten en schouders.
De rode touwen op mijn witte huid lijken me een fraai beeld.
Mijn borsten duwen zich tussen de touwen uit.

Mensen verzamelen zich rond ons.
Ze kijken.
Ze kijken naar ons spel.
Ze kijken naar zijn creatie
Ze kijken, en ze genieten.
Ze genieten alsof ze zelf deelnemer zijn van dit tafereel 

Mijn heupen krijgen ook de nodige aandacht.
De touwen bevinden zich ondertussen overal. 
‘ geef maar aan of dit voldoende is’ , vraagt hij me, terwijl hij stevige tractie uitoefent op het touw die hij tussen mijn benen door van voor naar achter,  tussen mijn billen aanbracht.
Zonder woorden geef ik bevestiging.

Mijn bovenlichaam hangt ondertussen aan de bamboo balk bevestigd en ik raak nauwelijks nog met de helft van mijn voeten de grond.
De touwen snijden in mijn huid.
De dunne grens van pijn en plezier wordt aangeraakt. Een grens waar ik van hou, een grens die me niet vreemd is, een grens die ik graag opzoek en steeds wat verder weet te verleggen.

Hij knielt voor me en kijkt recht in mijn ziel. In een fractie van een seconde heft hij mijn rechterbeen van de grond en plooit mijn voet achteruit, tot tegen mijn billen.
De touwen worden aangelegd en ik voel hoe ik nu echt hélemaal vast zit.
De vrijheid wordt steeds beperkter en mijn innerlijke wereld neemt steeds meer ruimte in.

De wereld rond me wordt vager.
Nog even kruist mijn blik met die van een toeschouwer, die ons met enkele anderen vol bewondering zit aan te staren, en daarna stopt mijn uiterlijke waarneming.
Ik sluit mijn ogen.

Ik voel de touwen knellen rond mijn lichaam en ben me nog net bewust hoe alleen mijn linkervoet nog half de grond vasthoudt. Zoekend naar steun, naar zekerheid, naar controle…
En dan gebeurt het.
Hij duwt me ruw naar voor en trekt mijn linkerbeen onder me vandaan.
Met 1 touw rond de enkels gaat ook dat been achter me om de lucht in.
Geen houvast meer
Geen zekerheden meer
Geen controle meer
Hier hang ik dan.

Mijn hoofd schreeuwend in mijn lijf.
Ongemak, onrust, weerstand…
Zo veel weerstand.

Een pijnscheut door mijn rechter scheenbeen.
Oranje!
Te veel pijn

Hij verlegt het touw een paar cm.
De pijn verzacht.
Ik voel me in een roes zakken
Mijn armen tintelen en ik probeer met mijn laatste beetje controledrang ook dat nog even aan te geven.
Hij laat me in zijn vingers knijpen en weet dat het ok is. 

Het komt in me op om rood in te roepen.
Onmiddellijk stoppen zou dit betekenen.
Ik ben op dat randje aan het balanceren…

Het lijkt ondragelijk.
Mijn mind schiet alle kanten op.
Angst neemt het over
Hulpeloos zoek ik oogcontact, maar niemand kan ik nog bereiken.

Ik hou het niet meer uit!!!!!!
Tot zij opduikt
Ze had onze sessie vanaf het begin gevolgd

Ze kent hem
Ze kent mij
Ze weet hoe dit voelt
Ze weet hoe ik me nu voel
Ze is er, voor mij, met mij en bij mij.

Ik geef me over!
Hier en nu
Helemaal
Voorbij de weerstand

Voorbij alles wat ik al die jaren zo lang onder controle probeerde te houden
Voorbij de kracht van mijn ego, mijn mind en mijn pijnlichaam
I surrender
In de krachtigste zin van het woord
I surrender

Overgave aan de touwen
Overgave aan de pijn
Overgave aan het controleverlies
Overgave aan deze man
Overgave aan mijn ziel, die smacht naar deze ervaring 

Overgave die alleen mogelijk is omdat ook zij er is.
Omdat de energie van volle aandacht en liefde erbij komt.
Aandacht, voor mijn beleving
Liefde, voor mij

Zachtheid, voor wat zich afspeelt

Daar hang ik dan
Schommelend in deze tempel, omhuld door rode touwen
Voorbij de grens van bewustzijn, in een magische sfeer van ZIJN.

Pure overgave!
En wat daarna volgde overtreft elke eerdere ervaring.
Het proces van losgemaakt worden uit een suspensie is zowaar nog intenser dan ingeknoopt en opgehangen te worden!

Vakkundig maakt hij, traag, heel erg traag, knoop per knoop, zachtjes los.
Mijn bovenlichaam wordt eerst gezakt.
Ik hang nu ondersteboven boven de grond te bengelen, zodat het bloed terug naar mijn hoofd kan stromen.

De slangen in mijn lijf zijn door deze hele ervaring losgeslagen.
Ik schok, ik kronkel, ik adem diep en zwaar. Ik kreun, ik schreeuw, ik neem deze ervaring hélemaal in me op.

En zij, zij blijft de hele tijd bij mij.
Ze is er voor mij, en ik voel me zooo gezien, gedragen en geliefd.
Pas later komt het inzicht dat hier de heling van eerder misbruik plaatsvond.
Haar liefdevolle aanwezigheid tijdens deze sessie heelt me.
Deze keer was ik niet alleen
Deze keer was zij er
Deze keer hoefde ik niet te dissociëren 
Deze keer mocht ik er helemaal bij blijven
Deze keer, overschrijft alle andere keren

Liefde
Liefde is Key!
Vanuit liefde kunnen we zoveel meer aan.
Voorbij de rode zone, bracht liefde me naar een ervaring die mijn hele wezen laat groeien.
Vanuit liefde ga ik mijn verdere leven leiden

Bedankt  Sofie en Michael